Zapraszamy do lektury i ściągania mix'a!
Sytuacja polityczna na Jamajce była dramatyczna, dlatego też często dochodziło do strzeleckich porachunków na ulicach Kingston. W jednym z takich porachunków, 14-letni Rodney został postrzelony. Po wyzdrowieniu i opuszczeniu szpitala przybrał pseudonim Bounty Killer. Oczywiście nie bez przyczyny. Jedyne o czym myślał w szpitalu to zemsta. Stwierdził, że jeżeli ktoś chciał go zabić, to nie pozostaje mu nic innego jak zrobić to samo. Bounty ujął to w ten sposób: „Since mi get shot it was time to let them do the hunting and time for me do the killing”. Dużo opowiada o swoim dzieciństwie i przywiązaniu do rodziny, a przede wszystkim o mamie, która miała na niego największy wpływ. Miss Evy, mając wiele okazji do wyjazdu za granicę, pozostała z dziećmi (należy zaznaczyć, iż opuszczenie Jamajki w tamtych latach było bardzo trudne). Stąd też, powstał klasyczny już utwór „Mama”, w którym Rodney oddaje jej szacunek i dziękuje za wszystko.
1992 rok był przełomowym dla Bounty Killera – właśnie wtedy powstało wiele jego big tune’ów m.in. Copper Shot czy skierowany przeciw donosicielom-konfidentom Spy Fi Die. Pozostałe utwory z tego okresu to Guns Out, New Gun, Kill Fe Fun, Gunshot Fi Informer, Lodge – wiele z nich pojawiło się na jego debiutanckim albumie z 93 roku pt. Jamaica’s Most Wanted, wydanym następnie na rynku międzynarodowym pod dość ciekawym tytułem Roots, Reality and Culture (w związku z zaangażowanym społecznie utworem z 94 roku).
W 1993 miało miejsce również ciekawe wydarzenie muzyczne – clash czyli muzyczny, sceniczny pojedynek pomiędzy Bounty a Beenie Man’em; obdarzeni podobnymi warunkami wokalnymi, konkurenci oskarżali siebie nawzajem o naśladowanie stylu; finalnie pojedynek został wydany w 94 na albumie Guns Out (kto wygrał? Zachęcamy do sprawdzenia!).
W wyniku nacisków rządu Jamajki, skierowanych przeciw brutalnemu językowi przemocy podczas występów scenicznych, Bounty poszerzył zakres prezentowanych utworów o komentujące życie ulicy, zaangażowane społecznie teksty – w szczególności opisujące aspekt handlu narkotykami w Down in the Ghetto. Wydany w 1995 jego następny album otrzymał właśnie ten tytuł.
W następnych latach Bounty zupełnie zasłużenie cieszył się opinią hitmaker’a na wyspie. Numer za numerem okazywał się świetnym materiałem. Duet z Sanchezem w Searching, hiphopowy Cellular Phone, Smoke the Herb, skierowany przeciw cenzurze Not Another Word oraz Miss Ivy Last Son. Action Speak Louder Than Words, Book Book Book, oraz No Argument (który był również tytułowym numerem następnego albumu).
W 1996 wydał składający się z 20 utworów, podwójny album My Xperience, zawierający kilka starych hitów oraz pokaźną ilość nowego materiału. Na albumie wokalnego wsparcia udzieliły gwiazdy wielkiego formatu - Fugees, Raekwon, Busta Rhymes, Jeru the Damaja, a także weterani reggae – Barrington Levy i Dennis Brown. Singiel Hip-Hopera dostał się na listy przebojów w Stanach Zjednoczonych, a album otrzymując pochlebne recenzje sprzedawał się dobrze dostając się do Top 30 listy R&B i plasując się jako jeden z najlepiej sprzedających się albumów reggae roku w Stanach.
Bounty Killer skupił się następnie nad brytyjskim wydaniem albumu Ghetto Gramma’ z 1997 roku oraz współpracą z producentem o pseudonimie Jazzwad.
W 1998 Bounty Killer powrócił z albumem będącym kontynuacją My Xperience, pod tytułem Next Millenium. Wydany w Stanach przez label TVT, raczej nie skupiający się na jamajskich dźwiękach, podobnie jak My Xperience zawierał mnóstwo featuringów, m.in. z Third World, Shaggy, Junior Reid, Richie Stevens, oraz raperami - Mobb Deep, Killah Priest, Noreaga, Cocoa Brovaz. Numer Deadly Zone znalazł się na soundtracku filmu Blade oraz dostał się na listę Top Ten utworów rapowych w Stanach. Kolejny album 5th Element, prezentował już natomiast czysty ówczesny dancehallowy styl.
W 2001 Bounty wystąpił gościnnie na międzynarodowym hicie Hey Baby grupy No Doubt, nagrywając wspólny teledysk oraz występując razem podczas koncertu poprzedzającego Super Bowl w 2002. Po powrocie na wyspę okazało się że teledysk wywołał lekką konsternację ze względu na pojawiającego się w nim nagiego mężczyznę. Homofobiczne dancehallowe środowisko, w tym konkurenci Bountyego mogli sobie zatem poużywać.
Nie zważając na ten epizod, Bounty powrócił do inspiracji towarzyszących mu przy nagrywaniu My Xperience wydając dwuczęściowy album Ghetto Dictionary. Na początku 2002 ukazują się: Ghetto Dictionary: The Art of War oraz Ghetto Dictionary: The Mystery. Podwójny album zawierający głównie mocny, hardcorowy dancehall ugruntował jego pozycję w biznesie. Oba albumy cieszyły się zainteresowaniem, a The Mystery został nominowany do nagrody Grammy w kategorii najlepszy album reggae.
W 2006 podpisał kontrakt z VP Records i jeszcze w tym samym roku wydał kompilacyjny album „Nah No Mercy – The Warlord Scrolls”, który miał na celu wypromować młodych artystów takich jak Vybz Kartel czy Mavado którzy zostali nowymi członkami The Alliance (grupy założonej przez Bountiego w 2003 roku).
W 2010 roku Bounty Killer powrócił w mocnym stylu pod skrzydłami producenta Dave'a Kelly'ego z takimi hitami jak „Stronger” (z Mikel Rose, Baby Cham) i „Enemies” oraz z „How we do it” z Elephant Man'em (prod. ZJ Chrome).
BOUNTY KILLER MIX LINKS:
Track List:
1. Copper Shot
2. Kill For Fun
3. Lodge
4. Down In The Ghetto
5. Not Another Word
6. Spy Fi Die
7. Kill Or Be Killed
8. Dead This Time
9. Ask Fi War
10. Look
11. Bullet Proof Skin
12. Kill Dem All
13. How We Do It (Ft. Elephant Man)
14. Sufferer
15. Gun Heaven
16. Do You See
17. Warllord Walk
18. Killing A Killing
19. Roots And Reality
20. Petty Thief
21. Stronger (Ft. Mikel Rose & Baby Cham)
Enjoy! Do następnego!
Matys & Macare
